भावा ध्यानात ठिवायचं टेंगशन घ्याचंनी अन नं होणार्‍या गोष्टी फट्टमन्या करायला जैचनी. आविष्यात शंबर बार्‍या किला असशील की जल्दी काम शैतान का… तू हाय का शैतान?… नाही ना… मंग. अन तसं बी तुम्ही किती बी जल्दी करा, ज्या कामाला जितका वेळ लागणाराय तितका लागणारंचाय किनी. अन भौ वर आपण एक्सट्रा किती लावणार तो बी वेळ लागणार. व्हय आजकाल सगळ्यायला फाष्टम फाष्ट गोष्टी फाइजेत म्हणून ऑफिसमधी बी कामाच्या मेल खाली अर्जेंट हाय सांगायला रीरी लिवत्यात.
अन ते वाचून मंग आपण उगच्या उगं पळपळ करताव.तशी पळपळ लै चांगली गोष्ट हाय भावा, पर ती बूट घालून रस्त्यावर गार्डनीत अर्ली मॉर्निंग रामपार्‍या. असं कवा बी कुठं बी पळपळ करण्यात पॉईंट नाही इट इझ इन्जुरीस टू हेल्थ. तर काय म्हणीत होतो हां..री री ते म्हणजे ऍज सून ऍज पॉसिबल. म्हणजे भई जितक्या लवकर शक्य असेल तितक्या लवकर यातला ‘शक्य’ हा शब्द सगळ्यात महत्वाचा. ‘शक्य’ लक्षात ठिवायचं आपण लोकलनं फिरणार लोकं कधी मधी लाल चड्डी घालताव पर ती पँटच्या मधी वरी नाही. आपण कॉमन मॅन सुपर मॅन नाही. त्यामुळं तुम्ही आम्ही नेहमी आपल्या शक्यता जाणून राहायचं नेव्हर ओव्हर एस्टीमेटेड कॉमन मॅन…काय!
आता आपण बोलूलालो तसं आजूबाजूचे रोजचे लोकं मुंडी हलवीत सही बोलाय भाय! सही बोलाय! करीत अनुमोदन दिवलालते. नै तरी आमच्यासारख्या कंपनीत काम करणार्‍या समद्या पगारी सालदारायचा ’रीरि’ हा विषय जिव्हाळ्याचाच… अन या विषयाचं खापर मुंबईवर. अन म्हणून मंग वायरलचा फिवर पसरल्यावानी पसरलेल्या अफवा की ‘मुंबईत पायाला भिंगरी लावल्यावनी पळावं लागतंय,मुंबईत फाष्ट माणसं टिकतेत, मुंबईत ह्युं मुंबई में त्यु’
बोलता बोलता गाडी पुलावरून पुढी आली अन फोनला खिशातल्या खिशात रेंज युन त्येनं व्हायब्रेट हुलाला. विषयाचं हाण रान सुरु असून देक्किल हाथ सवयीनं पँटीकड सरकला, फोन भैर निघला, अन सरळ मुंडी खाली हुन डोळे सरळ पिंगपिंगपिंग करीत पिंगा घालणारे मेसेज मेंदूपर्यंत पोचवू लागले.अन मेंदू खडेखडे हातच्या बोटायला आदेश दिवलाला अन बोटं जितके काय रीरि लिहून आलेले मेल होते ते बरहुकूम ऋधख, वे ींहश पशशवर्षीश्र, षिर असं काही बाही लिहून फॉरवर्डाय लागले. अन आत्ताच एवढं बत्तेचाळीस इंचाची छाती फुगवत भाषण दिलेला मी काही काही मेलच्या खाली बिन्धास रीरि रीरि टायपून समोर धाडूलालो. व्हय थांबल्याजागी टेंगशन वाढून माझी पळपळ सुरु होती. व्हय कोणत्या कामाला किती टाइम लागतोय हे माहीत असून बी मला माझं काम लागणार्‍या टाइमपेक्षा कमी टाईमात करून फाईजी होतं. आता माझ्याखाली काम करणार्‍यासाठी माझं काम शैतानाचं झाल्त अन माझ्यावर काम करणार्‍याच्या हिशोबानं मी फक्त मशनीसारखा एक हार्टलेस टास्कमास्टर.
मला मेलवर मेल युलाले माझ्याकडून मेलवर मेल जाऊलाले. आता लोकलचं ऑफिस झाल्त. अन ऑफिस झालेली लोकल एक्सट्राच्या रेस्पॉन्सिबिलिटीनं दबून लै सुलो सुलो चालूलालती. अन खर्‍या ऑफिसला लेट होतोय म्हणून आमच्या सगळ्यायची घालमेल हुलालती. अन मला वाट्लालता चालिवणार्‍या मोटारमेनला एक मेल टाकावा ड्राईव्ह द ट्रेन रीरि.
