मुंबई | “चार हात, दोन फोन, एक नाथ”, अशी पोस्टी अभिनेत्री राधिका देशापांडेने (Radhika Deshpande) मुख्यमंत्री एकनाथ शिंदे (CM Eknath Shinde) यांचे कौतुक करत टाकील आहे. स्टार प्रवाह (star pravah) वाहिनीवरील ‘आई कुठे काय करते’ या मालिकेतील अरुंधतीच्या मैत्रिणीची भूमिका राधिका देशापांडे साकारते. राधिका ही गेल्या काही दिवसांपासून बाल नाट्यासाठी (Child Drama) शासनाचा हॉल मिळत नसल्याची पोस्ट सोशल मीडियावर टाकली होती. या पोस्टमध्ये राधिकाने सरकारी अधिकाऱ्यांच्या कामचुकारपणाबद्दल सोशल मीडियावर संताप व्यक्त केला होता. यानंतर राधिकाला बाल नाट्यासाठी शासनाचा हॉल मिळाल्यानंतर तिने सोशल मीडियावर पोस्ट टाकील.
सध्या राधिका देशपांडे ही ‘सियावर रामचंद्र की जय’ या बाल-महानाट्यच्या प्रयोगात व्यस्त आहे. या बालनाट्य शिबिरासाठी राधिकाने शासनाचा हॉल सवलतीच्या दरात मिळवण्यासाठी तिने प्रयत्न करत होती. परंतु, कामचोर, बेजबादार कर्मचाऱ्यांमुळे राधिकाला शासनाचा हॉल मिळण्यासाठी अडचणींचा सामना करावा लागला होता. राधिकाच्या प्रयत्नानंतर शासनाचा हॉल तिला मिळाला. यानंतर राधिकाने मुख्यमंत्र्यांचे आभार मानले आहे. या पार्श्वभूमीवर तिने इन्स्टाग्रामवर एक पोस्ट शेअर केली आहे.
View this post on Instagram
राधिका देशपांडेने पोस्टमध्ये नेमके काय म्हटले
“चार कागद, दोन सह्या, एक शिक्का” ते “चार हात, दोन फोन, एक नाथ.”
“सियावर रामचंद्र की जय”
मी १८ एप्रिल ला माझी बाजू मांडत एक पोस्ट केली होती. त्या व्हायरल झालेल्या सोशल मीडिया पोस्टचा हा उत्तरार्ध.
मी मागच्या पोस्ट मध्ये म्हणाले होते, “मी माघार घेतला, हार मानली नाही. माझी मुलं आणि मी नाटक करणार, हॉल मिळणार, दणदणीत प्रयोग आम्ही करणार पण माझ्या सकट बाल कलाकारांसाठी ज्यांनी हॉल उपलब्ध करून दिला नाही, त्रास नाही तर छळ केला त्यांना हे उद्याचे नागरिक धडा शिकावल्याशिवाय राहणार नाहीत.” तसेच घडले.
ताजे टवटवीत फोटो आहेत, आठवणींच्या पेटीत मऊ मखमली शालीत ठेवण्यासारखे. त्यात आहेत नेते, अभिनेते, मंत्री, महामंत्री , प्रचारक, स्वयंसेवक, महागुरू आणि डॉक्टर. फोटो वर्तमानातला आहे. पण ह्यात मला भविष्यातली बलशाली पिढी घडताना दिसते आहे. “देश बदल रहा है, तरक्की सुनिश्चित है”, असं मला दिसतं आहे.
पार्श्वभूमी अशी की मी बालनाट्य शिबिरासाठी हॉल शोधत होते. सरकार वर नव्हे तर सरकारी कामगार वर्गाच्या काम करण्याच्या पद्धतीवर नाराज होते. कामात कामचोरी, हलगर्जीपणा, बेशिस्त वागणं आणि उद्धट बोलणं खपवून घेणं मला जमलं नाही, जमत नाही. माझ्यावर अन्याय होतो आहे, माझ्या कामात अडथळा आणला जातो आहे हे लक्षात येता मी आवाज उठवला. आणि सरकार कडून त्वरित कारवाई सुरू झाली. चार हात कामाला लागले, मला दोन फोन आले आणि सांगण्यात आलं की कसली ही काळजी करू नका, तुमचं काम होईल. वरिष्ठांनी दखल घेतली आहे. एकनाथ जी शिंदे साहेब मला तुम्हाला त्रास द्यायचा नव्हता. पण तुम्हाला आशेनं टॅग करत पोस्ट टाकली. मला वाटलं माझी हाक पोहोचणार नाही कदाचित पण आर्ततेने मारलेली हाक तुमच्यापर्यंत पोहोचली. यंत्रणा हलली. आम्हाला हॉल मिळाला, आम्ही नाटक सादर केलं. एक प्रभु श्रीराम आमच्या पाठीशी आहेत पण तुम्ही त्याचे दूत बनून आमचा मार्ग मोकळा करून दिलात. लहान मुलांसमोर एक उदाहरण ठरलात. आता मुलं ही म्हणायला लागली आहेत. “एक नाथ कसा असावा तर असा!” धन्यवाद.
अतिथी म्हणून आलेल्यांसाठी आमच्या चेहऱ्यावरच्या आनंदाची आरास आहे आणि आम्ही झालर बनून उभे आहोत आशेने पहात. धन्यवाद. २ माणसं वाईट भेटली पण ४ चांगली माणसं ही भेटली आम्हाला! विशेष उल्लेख करावासा वाटतो तो म्हणजे मंजुश्री ताई खर्डेकर, संदीप खर्डेकर, सचिन पाषाणकर, किरण साळी, राहुल सर. धन्यवाद.
“चार कागद, दोन सह्या, एक शिक्का” ची कहाणी “चार हात, दोन फोन, एक नाथ” पर्यंत सुफळ संपन्न. बोलो “सियावर रामचंद्र की जय”, असे तिने या पोस्टमध्ये म्हटले आहे.
